Jeroen Olyslaegers over 'Wildevrouw'

historisch Antwerpen

Het Cultuurcentrum Brasschaat opende zijn deuren voor een literaire avond met Jeroen Olyslaegers als centrale gast. Hij stelde zijn boek 'Wildevrouw' voor, interviewsgewijs, geleid door de vragen van professor Bruno Blondé, verbonden aan het Urban Studies Institute van de Universiteit Antwerpen.

Wildevrouw speelt zich af in het zestiende-eeuwse Antwerpen, rondom de beeldenstorm. Jeroen Olyslaegers heeft zich bij het schrijven van deze roman bewust afgevraagd hoe hij een meerwaarde kon bieden aan de geschiedschrijving. Hij noemt zichzelf en schattenzoeker en plaatst zich daarmee tegenover de historicus. Een van die schatten was de 'wildevrouw', die in de Nieuwe Tijd als een soort Eva, oervrouw, werd gezien. Men wist niet goed wat men ermee aan moest: dopen (katholieken) of in haar natuurlijke toestand laten (hervormers). Wie is die ander?

Olyslaegers gebruikte in zijn boek ook bewust archaïserend taalgebruik. Hij creëerde zelfs 'oude' woorden die niet bestaan, zoals 'vliegmare' om de lezer bewust te maken van de tijd waarvan hij getuige is en ook deelnemer. Dat vond ik een interessant gegeven: kneden met fictie, als het ware. Er ontspon zich op het podium een interessante discussie over realiteit en fictie, waarheid en werkelijkheid. Er werden ook enkele ethische vragen aangebracht. Wat kun je je als historisch romancier permitteren?

Deze goedbezochte avond heeft het publiek geraakt en heeft bij mijzelf waardering opgebracht voor Olyslaegers als romancier én onderzoeker. Tot op de dag van vandaag houden de vragen rond de verhouding fictie en historische werkelijkheid mij bezig.