Nelle, blankgoud - Marc De Bel

Korte inhoud

Nelle en Wiete wonen in 1635 in Korsele, in de Oost-Vlaamse bossen, daar waar de geuzen zich verstoppen uit angst voor katholieke represailles. Beiden zijn poppenkastartiesten en lopen daardoor in het blikveld van de vijand. Meereizen met een schip naar een ander gedeelte van de wereld lijkt hen dan ook een aanlokkelijker optie dan te blijven.

Zo begint een gevaarlijk avontuur aan boord van De Zeemeeuw, waarbij het schip hard werken blijkt in ruil voor heel weinig eten. Wanneer piraten de bemanning overvallen worden de aanwezigen meegenomen om als slaven te worden verkocht. Vooral de vrouwen zijn als blankgoud gegeerd. Ongewild scheiden de wegen van Wiete en Nelle en dat terwijl Nelle zwanger is. Er zijn wel wat wegen om te ontsnappen, maar geen is zonder problemen of serieuze risico's.

Waardering

Het verhaal draagt absoluut mijn waardering weg voor de manier waarop het het leven van de Vlaamse bosgeuzen in de zeventiende eeuw beschrijft. Zelf ken ik Korsele heel goed en ook een aantal van de nakomelingen van de Blommaerts. Alles klopt. De beschrijvingen van de andere oorden, havens die het schip De Zeemeeuw aandoet, zijn ook tot in detail goed en historisch realistisch uitgewerkt. Achterin het boek vinden we een infobundel met onder andere schilderijen die weergeven waar de schrijver zijn mosterd haalde.

Het boek is geschreven voor gevorderde lezers. Veel vreemde woorden - die wel vaak worden uitgelegd - doorspekken de tekst. Er komt ook dialect in voor, wat de verstaanbaarheid soms wat uitdagend maakt. Des te opvallender is het gebruik van het woord 'tieners', dat als een anachronisme oprijst tussen de oud-Nederlandse woordenschat en het vakjargon van scheepvaart en slavernij.

De cover sprak mij niet aan, omdat hij zowel de oude tijd weergeeft, als een foto van een meisje van vandaag, dat geenszins bij de historische setting van het boek past.

Door zijn ruwe scènes en soms vrij technische woordenschat is het zeker een 15+-boek. Geweld en gruwel zijn nooit ver weg. Ook seksscènes komen voor, tussen Wiete en Nelle op romantische wijze, maar evengoed in het raam van misbruik van vrouwen. Ik waardeer het dat de auteur de hoofdpersonages niet zelf een verkrachting laat meemaken, zodat de wreedheid toch ietwat meer op afstand blijft.

Boeiend vond ik de combinatie van twee vertellers: Nelle als belevend ik en Wiete in de vorm van een personale hij. Wanneer de personages van elkaar gescheiden zijn, krijgt de lezer daardoor nog steeds beide verhalen te horen, inclusief de gevoelens en gedachten van de hoofdpersonen, waardoor de vraag of en wanneer Nelle en Wiete nog zullen samenkomen des te spannender wordt.

In zijn manier van vertellen neemt Marc de Bel ons ook mee in terugkerende gedachten en herinneringen van de personages. Liederen, korte flash-backs als herinnering, zinnen die zijn blijven hangen, ... ze keren regelmatig terug als refreinen en ze verbinden verhaalgedeelten met elkaar.

Een mooi verhaal, met aandacht voor een historisch thema dat in onze geschiedenisboeken te weinig werd uitgewerkt: het lot van blanke slaven in de zeventiende eeuw.

Meer weten over Marc de Bel? Volg deze link.