Mistland - Ludo Enckels
Korte inhoud
De aarde is vernietigd. Alman woont in Mistland, een stukje paradijs dat is overgebleven en dat vredig moet zijn dankzij de heilige Sobmanwetten. De enige vijanden van de Mistlanders zijn de Tars, gevaarlijke wezens waarop gejaagd wordt om ze vervolgens op te eten. Bij het versnijden van een zwangere Tar moffelt Alman stiekem een kleintje in zijn jaszak weg. Dat is ten strengste verboden. Hij deelt het geheim met zijn vader, die nog een veel groter geheim heeft. Wanneer een hogepriester vermoord wordt, er een samenzwering tegen de overheid ontstaat en de Tarziekte akelig dichtbij komt, rijst het onmogelijk idee op Mistland te verlaten.
Waardering
Dit mooi en spannend verhaal sleept de lezer helemaal mee naar Mistland. De detailbeschrijvingen over de grotten, de leefomstandigheden, het voedsel en de levensbeschouwing van de Mistlanders zorgen voor een levendige voorstelling.
Als ik de glimmende deur in een ander deel van onze grotwoning opentrek, komt de stoom me tegemoet. De badkamer borrelt en pruttelt. Van diep uit de aarde komt het hete water naar boven. Er zijn baden met verschillende temperaturen en grillige vormen door de natuur gemaakt. Weggewerkt in de randen en wanden zitten fijne kleine lichtjes in verschillende kleuren die reflecteren in de druipsteen die in lange pegels aan het plafond hangt en grillige patronen vormt in het dampende water.
De geheimen waaraan de familie van Alman zit vastgekluisterd brengen spanning in het verhaal. Steeds maar weer komen er moeilijkheden op de weg van de hoofdpersonages, waardoor ik echt tot op het laatst met de vraag worstelde of Alman zijn uiteindelijk dramatisch doel, namelijk het medicijn voor zijn vader vinden én het veilig ter plekke brengen, zou halen. Hoewel de lezer aan het slot van het boek op deze vraag antwoord krijgt, is er toch sprake van een open einde. Misschien hadden jonge lezers graag geweten of het met Almans vader echt goed kwam.
Het taalgebruik is enerzijds uitdagend, met gevarieerde woordenschat en voor de leeftijd lange beschrijvingen. Anderzijds zijn de taalspelletjes doorzichtig genoeg, om de goede lezer een pleziertje te gunnen. Zo worden sommige woorden in de Mistlandtaal omgekeerd. Plastiek wordt keitsalp. De gevorderde lezer zal zich daar echter eerder aan storen, te meer, dat omkering zelden plaatsvindt in taalevolutie. Ook de kinderlijke uitleg van zaken die wij in onze levensgeschiedenis kennen, kan te veel worden.
... Naar het schijnt was het vroeger een bergplaats voor soldaten.'
'Wat zijn soldaten?'
'Een soort controleurs. In de prehistorie waren er veel steden op de wereld, maar ze waren niet allemaal vrienden van elkaar. Soms werd er gevochten tussen de mensen. Soldaten werden opgeleid om te vechten. Ze hadden machtige wapens en machines om elkaar te lijf te gaan.'
Het geheel van het boek wil duidelijk kritisch zijn naar de grote verhalen die op alles een antwoord weten en wanneer dat niet zo mocht zijn, dan wordt de bevolking op dat punt geïndoctrineerd. Knap om het thema van de vrijemeningsuiting aan te snijden bij een jong publiek.
Voor wie deze laag niet meekrijgt, zijn er expliciete passages die verwijzen naar de klimaatproblematiek, waardoor het boek zonder meer ook de positieve boodschap uitdraagt, dat we maar best goed voor onze aarde zorgen.