Het teken van de maan - E. Bonet & J.L. Munuera

In 'Het teken van de maan' staan volksgeloof en angst centraal, angst voor het monster in de put en geloof in de maan als mysterieuze kracht. 

Uit deze graphic novel heb ik een pagina gekozen, die typerend is voor de inhoud en de stijl van het verhaal.

Van boven naar beneden staan vier plaatjes die een beginnend gevecht weergeven. Op het eerste plaatje is meteen duidelijk dat de strijd ongelijk is. Broertje wordt klein afgebeeld, terwijl zijn tegenstanders de hele hoogte van het plaatje innemen of zelfs meer. Datzelfde plaatje toont een kikvorsperspectief. Daardoor gaat de nadruk liggen op de voeten die dreigend in de richting van de jongen lopen en naar de handen die klaar zijn om te slaan. Het kikkerperspectief geeft ook de macht aan van de aanvallers.

Deze pagina is interessant omwille van de verhoudingen tussen de plaatjes. Van een 'medium longshot' gaat het in plaatje 2 over naar een close-up. We zien broertjes verraste gezicht en zijn verdedigende vuist. Plaatje 3 toont een 'medium close-up', maar dan van de andere kant. We zien het verhaal hier vanuit het standpunt van de jongen die aangevallen wordt. Dit geeft de verteller een kans om aan te geven dat, wat er ook gebeurt, de angst voor het monster bij mensen zeer groot is. Hierdoor belandt de lezer in het hoofd van het slachtoffer. Point-of-viewshot, heet deze techniek. De camera staat als het ware op de handelingsas.  De ergste agressor wordt tot slot in plaatje 4 als echt monster in close-up gebracht. 

Typisch voor deze strip is dat de ogen van tegenstanders, van mensen die doodgaan, of van personages die gefascineerd zijn door het gezicht van de maan, volledig wit gelaten zijn. Tegen de donkere achtergrond van de strip in grijstinten geven die een angstaanjagend gevoel. De witte ogen verwijzen ook naar de maan en naar de put, die met het monster verbonden worden. 

Deze pagina is dus ook inhoudelijk rijk, omdat ze heel wat verhaalmotieven laat zien.